Ayakların yan basiy!

Yoksa ben sarhoş muyum?
Hayır yamuğum ben.
Otopedik bir problemim olamaz kesin yamuğum ben!
Yamuk olduğum çocukluk tipimden belli anam. Şu benim 6. sınıfa giderken bir doğum günü kutlamasında çekilmiş fotoğrafım. Neden zavallı gibi durmuşum ben de bilmiyorum. Etrafın demesine göre kafam yerleri süpürürmüş, ayaklarım içe basarmış, dik duramazmışım, sürekli ellerimle oynarmışım.
Neyse ki o günler geride kaldı artık normalim artık dik yürüyorum ve bacaklarım sütun gibi derken acı gerçekle tekrar yüzyüze geldim.
Tatildeyken babamla beraber biloardo oynamaya gidiyorduk birden gözü benim ayaklarıma takıldı. Küçükken sürekli babamın önde giden kafamı iki eli arasına alıp düzelttiğini sonra da 'dik yürü!' diye bağırdığını gayet iyi hatırlıyorum. Uzun zamandır yan yana yürümediğimiz için olsa gerek birden yolun ortasında durdu ve yürürken beni izlemeye başladı. Ben arkamdan geldiğini zannederek yürümeye devam ediyordum. Sonra koştur koştur yanıma gelip
-Kızım bu ayakların ne?
-Hı? Hö? Ayak işte baba.
-Hayır yamuuuk!
-Nasıl?
-Yamuk, içe basıyor, garip yürüyosun.
-Baba küçükkendi o artık düzelttim, bak bu ayakkabım eski, babetlerimi giysem öyle görünmez.
Kardeş kişisi araya girer
-Yok baba onun babetleri de öyle yamuk çünkü ayağı yamuk.
-Hiçte bile babetlerimin neresi yamuk?
Baba tekrar araya girer
-Öyle basma birdaha! düz yürü, düzgün yürü o ne öyle az sağlam bas yere! bi yürü ben bakıcam.
Sonra arkama geçti benim yürüyüşümü izlemeye başladı. Tabi ben ilave bir çaba harcıyorum düzgün yürüyüp yamuk olmadığımı ispatlamak için.
-Hayır hayır düzelmedi! Böyle olmaz! Böyle yürüme sAKIN!
İyi, olur. Acaba nasıl yürümeliyim? Uçayım ben o zaman. Ya da ne gerek var hiç yürümesem de olur. Ayakları yamuk bir ucubeyim yürümek bana göre değil ben ve benim gibiler yürümesin! Bu problem madem küçüklüğümden beri var, acep neden bir doktora göstermediniz? İş işten geçmiş benim duruşta ayakta yerleşmiş, daha beni düzeltmeye uğraşıyor.
En berbatı da annemin hala orta yerde birdenbire duruşuma gülmesi. İnsan içinde omzumdan tutup beni düzelttiğini çok bilirim. Yirmi yaşıma geldim insan utanıyor yapılır mı bu yaa? Geçen bütün arkadaşları toplanmış teyzem de var. Oturmuşlar benim duruşumu konuşurlar. Teyzem bağırıyor arkadan
-Sopa bağla kız beline o zaman istese de yamulamaz.
Başka bir hatun araya girer
-Yok kız o zaman kafasını da bağlamak lazım sadece sırtı değil kafası da önde bunun.
BU? Ben. Demek istesem de yamulamam ha! Evet isteyerek yamuluyorum zaten. Zaten hiç anlamamışımdır şu insanlar neden düzgün yürür. Salın gitsin yahu ben bu yamulmayı keşfettiğimden beri hayat başka bir güzel oldu.
Bence beni öyle sopa bağlayarak falan düzeltemezsiniz. Öncelikle beni yatırıp bi düz kalıbımı çelik üzerine çkarın sonra bir güzel uhulayın beni ona. Uhu tutmaz japon yapıştırıcısı tavsiye ediyorum. Bir süre taşıması falan zor olur ama sonunda o acınası görüntümden bütün insanlık kurtulur. Herkes rahat bir nefes alır al sana mutlu son!