Bilgisayarıma pöykürüşüm Vol:19809039274095.....

Seni aldığım ilk günü hatırlıyorum, eşsizdin, güzelliğin beni cezbetmişti, arkasında tüpü olan şişko monitörlerin yanında anoreksik gibiydin. Sana imrenerek bakan sadece onlar değildi. Seni alacağım günün hayalini kurarken sonunda o gün gelip çattığında ne de çok sevinmiştim.
Peki bilgisayarım ne oldu? Teknoloji gelişti, senle bense jet hızında ilerleyen teknolojinin kurbanı olduk. Önceleri içini nasıl dolduracağımı düşündüğüm hafızanı şimdilerde telefon hafızası olarak kullanmaya başladı insanoğlu. Hızını ise artık kaplumbağalar sallana sallana geçbiliyor. Ne zaman seni camdan dışarı fırlatmak istesem seninle tanıştığımız günün hatrına vazgeçiyorum. Ama bilgisayarım, artık ben de tükendim.
Sana format atmaktan yoruldum.
Seni yumruklamaktan parmaklarımın şekli değişti.
Sana söve söve ağzım bozuldu.
Sana ne yapsam fayda etmiyor.
Artık ayrılık vakti geldi. Üzgünüm ama ilerleyen teknoloji bana arkasını dönüp dil çıkarmasına artık katlanamıyorum. Yine de sana bunca şeye rağmen teşekkürü borç bilirim.
Başında ne sevinçler yaşadım, ne gözyaşıma karışmış sümüklerimi sildim. Ne sırlarımı formatlarımda tarihe gömdüm. Her türlü halime şahit oldun yine de ne mal bir sahipsin demedin. Senden ypabileceğinden çok şey bekledim sen de elinden geldiği kadar verdin. Bir arkadaştan daha uzun süre dayandın. Tam altı yıl! Yeni bir bilgisayar alana kadar beraberiz. İstedim ki yavaş yavaş alış bu ayrılık işine gider ayak bozulma yine.
Seni çok sevmiştim bilgisayar...
Çok yakında, elveda....