Biryere kaybolmadım! Çok yakında köy kokacağım....

Ohhh yaşasın sonunda açtım interneti.. Ara ara internet kesintileri yaşıyorum bi gidiyor şöyle üç beş gün yolunu gözlüyorum. Yine öyle oldu ben gitmeden internetim geldiği için çok mutluyum ^^
Bu arada bahsini ettiğim yolculuk iple çektiğim bir tatil değil. Babaanne ve dede ziyareti :) Bir gidince dönmek bilmeyiz on gün diyorum ama daha süre de tam belli değil. Günlerdir karar veremediler. Arkadaşımın düğünü var yetişemezsem çok üzülücem :.( Babam bu konularda çok hassas ortalığı yıkarak her dediğimi yaptırsam da bu konuda gıkımı çıkartamam.
Neyse aslında azıcık özledim köyü (çok değil ama!) :P Üzüm bağında oturur günlük yazarım, kız kardeşimle akşama kadar okey ya da tavla oynarız, oynamaktan sıkıldığımızda köyün enteresan yerlerini fotoğraflarım yani çeşit çeşit aktivitelerinden faydalanırım :P
Çocukken yapacak çok şey vardı. Immm mesela mutlaka her gidişimde bulduğumuz herhangi bir çamur gölünde oynayabilirdik... Eve geldiğimizde annem Omo'nun bile çıkartamayacağı kirlerle baş etmek zorunda olduğu için peşimizden uzun süre koştururdu. Kara dut denen şeyi ağacına çıkıpta yerdik ki bambaşka bir zevktir. Hatta o dutun bir lekesi olur işte çamaşır deterjanı üreticileri o lekeyi çıkarttığında yeryüzünde çıkmayacak leke yoktur fikrimce :P Biz küçük mucitler olarak o lekeyi anne kişileri görmesin diye diğer çocuklardan duyduğumuz muhteşem dut yaprağını ezip lekeye sürme fikrini uygular çıkan köpükle de üstümüzün tertemiz olduğuna inanırdık. Halbuki az önce kırmızı olan kıyafet derhal yeşilin kuş boku tonlarına bürünür. Zavallı annem için köy demek işkence demekmiş yeni anladım. En dayanıklı kıyafetler hep köye giderken alınır ki biz küçük canavarlar onları parçalayamayalım diye. Evet blog... Şimdilik bu kadar. Adios!