Otobüsler hep aynı yöne gider :)

Aslında inanılmaz depresif bi havadayım. Dün yaşadığım bir olay sinirlerimi gerdi ama olsun blog ben oturupta günümün nekadar bok geçtğinden bahsetmicem. Bugün canım ilk otobüs maceramı anlatmak istedi. Aslında bi dolu enteresan, komik, acıklı, şaşırtıcı anım var ama sırasıyla döktürmeyi planladığım anılarımdan ilki otobüs maceram olsun istedim :)

Efenim ben fasulye kişisi bundan bir önceki milli maçta çiçekli bahçesinin yollarında koşan bir talebeydim. Okula servisle gider gelirdim ve otobüse yanımda bir başkası olmadan binmemiştim. Tam o gün maç vardı ve sırf yetişebilmek için öğle vakti apar topar kaçtım. Okul ve ev arası 3km kadar, çokta uzak değil ama yürümeye kalkarsam geç kalırdım. En iyisi otobüse binmekti. Otobüs beklemek için herhangi bi durak buldum. Ne yöne gittiği, nerden geldiği mühim değildi. Otobüstü ya heryere götürüyodu işte. Yani en azından okulun orda binen bizim sitede iniyodu. Nereye gittiğini umursamadan önüme gelen ilk otobüse bindim. Etrafı seyrediyordum giderken.. İşte şu kavşak, işte bu ışıklar derken otobüsün hiçte bizim siteye gider gibi bi hali olmadığını farkettim. Neyse dedim heralde buraları dolanır sonra bizim oraya gideriz... Bir yandan telaş yapmamaya çalışıyor öte yandan hızla gitmek istediğim yerin aksi istikametinde yol alıyodum. En sonunda tam önümde duran muavine sormaya cesaret edebildim

- bu otobüs nereye gidiyodu?

cevap gecikmedi

- yenikapı...

Önce anlamakta güçlük çektim.İyi de ben beylikdüzüne gidecektim yenikapıda neresiydi?.. Çekinerek bi cümle daha kurabildim

- abi ben oraya gitmicemki ben beylikdüzüne gitmek istiyodum yanlış otobüse bindim galiba..

bu konuşmalar gerçekleşirken tam yanımda yaşlı bi teyze oturuyodu ve birden konuşulanlara şahit olmanın verdiği heyecanla bağırdı..

-anaaaam! Yavrum yanlış binmiiiiş gorüyonmuu vah vah!.. tüh tüh!...

Belki sadece muavine rezil olacaktım ama nenem saolsun öyle bir intettiki otobüste bi sümsük olduğunu bilmeyen kalmadı, hatta bizzat şu zavallı bücürü görebilmek için orta bölüme doğru uzayan kafaları hiç unutamıyorum... Neyse dedim olan olmuştu eve nasıl dönecektim? Bi dakka! Otobüse binerken verdiğim elimde kalan son paraydı ve bukadar yolu yürüyerek asla dönemezdin. Havada kararmak üzereydi. Nasıl anladığına hala aklım ermiyor ama muavin durduk yere verdiğim parayı geri elime sıkıştırdı ve orda beni indirip karşıdan gelen ve siteye gidecek olan otobüse binmemi söyledi. Apar topar inip karşıya geçtim 2 saat sonra nihayet gelen otobüse bindim ve eve ulaşma başarısını gösterdim. Okul çoktan dağılmış, maç bitmek üzere ve başıma gelenlerden kimsenin haberi yoktu. Eğer paramı geri alamasaydım nasıl dönerdim bilmiyorum...